திரும்ப கிடைத்த பேனா - P6,P5 tamil composition

      

      முரளி மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் கரைபுரண்டோடிக்கொண்டிருந்தான். கண்ணைக் கவரும் விதத்தில் அலங்கரிக்கப்பட்ட வீட்டுக்கூடம், அவனது இன்பத்தை மேன்மேலும் அதிகரித்தது. அன்று முரளியின் பத்தாவது பிறந்தநாள். முரளியின் பெற்றோர், அவனது பிறந்தநாளை விமரிசையாக கொண்டாட அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் செய்திருந்தனர். முரளியின் நண்பர்களும், உறவினர்களும் அவனை வாழ்த்த பலவிதமான பரிசுப் பொருள்களுடன் காத்திருந்தனர். முரளி கேக் வெட்டியபிறகு ஒவ்வொருவராக வந்து வாழ்த்துக் கூறி பரிசுப்பொருள்களைக் கொடுத்தனர். இறுதியில் முரளியின் மாமா, விலையுயர்ந்த, தங்கநிறத்தில் மினுமினுத்த, பேனா ஒன்றைப் பரிசாகக் கொடுத்தார்.

            அந்தப் பேனாவைப் பார்த்த உடன் முரளி ஆச்சர்யம் கலந்த சந்தோசத்தில் துள்ளிக் குதித்தான். வெகுநாட்களாக தன் பெற்றோரிடம் அதைப் போன்ற ஒரு பேனாவை வாங்கித் தருமாறு மன்றாடிக்கொண்டிருந்தான், முரளி. அன்று அவன் கனவு நனவாகிப் போனதால் தலைகால் புரியவில்லை அவனுக்கு. தன் மாமாவைக் கட்டியணைத்து நன்றி கூறினான். அப்பொழுதிலிருந்து, அந்தப் பேனாவே உலகமாகிப் போனது அவனுக்கு. பிறந்தநாள் கொண்டாட்டம் இனிதே நிறைவுற்றது. அடுத்தநாள் பள்ளிக்குச் செல்லவேண்டியிருந்ததால், வீட்டுப்பாடங்களை செய்ய ஆரம்பித்தான். மாமா பரிசாகத் தந்த, தங்க நிறப்பேனாவை வைத்து, வீட்டுப்பாடங்களை மிக உற்சாகத்துடன் செய்து முடித்தான். அடுத்தநாள் எப்போது வரும் என்றும், தன் பள்ளி நண்பர்களிடம் எப்போது  தன் தங்கநிறப் பேனாவைக் காண்பிக்கலாம் என்றும் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தான், முரளி.

            நிலவு மறைந்து பகலவன் தூங்கி எழுந்தான். காலைக் கடன்களை முடித்து, சிற்றுண்டி உண்டு பள்ளிக்கு தயாரானான், முரளி. புதிய தங்கநிறப் பேனா தன் பள்ளிப்பையில் இருக்கிறதா என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு, தன் பெற்றோரிடம் விடைபெற்றான். முரளியின் உள்ளத்தில் ஒரு வித உல்லாசம் ஊஞ்சலாடிக்கொண்டிருந்தது. ஓட்டமும் நடையுமாகப் பள்ளியை அடைந்தான். தன் பள்ளித் தோழர்களைக் கண்டதும் சூரியனைக் கண்ட தாமரையைப் போல்  அவன் முகம் மலர்ந்தது. தன் தோழர்களிடம் தங்கநறப் பேனாவைக் காட்டி, அதன் அருமை பெருமைகளை விளக்கினான். அதைக் கேட்ட அவன் தோழர்கள், வியப்பில் வாயடைத்து நின்றனர். முரளியின் கையிலிருந்த பேனா "தக தக" வென்று ஜொலித்ததைப் பார்த்து சிலர் பொறாமை கொண்டனர்.

                கணித பாட வகுப்பு ஆரம்பித்தது. தங்கநிறப் பேனாவையே பயன்படுத்தி பாடங்களை எழுதினான், முரளி. பள்ளி இடைவேளை வந்ததும், தங்கநிறப் பேனாவை கண்ணும் கருத்துமாக தன் பேனாப்பையில் வைத்து விட்டு வகுப்பை விட்டு வெளியேறினான். பள்ளி உணவகத்தில் கூட்டம் நிரம்பி வழிந்தது. "மீ கொரிங்" கடையில் பாம்பு போன்ற நீண்ட வரிசை இருந்தபோதும், அவனுக்கு மிகவும் பிடித்த உணவு "மீ கொரிங்"  என்பதால், அதன் வரிசையில் பொறுமையாக காத்திருந்தான். தன் முறை வந்ததும் உணவை வாங்கி வந்து, மேசையில் அமர்ந்து நன்கு ரசித்து, ருசித்து சாப்பிட்டான்.

             உணவு சாப்பிட்டு முடித்து தன் வகுப்புக்கு திரும்பிய முரளிக்கு மிகப் பெரிய அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அவன் மேசையிலிருந்த பேனாப் பை திறந்து, பொருட்கள் அங்கும் இங்குமாக சிதறி கிடந்தது. அதைப் பார்த்த முரளிக்கு, இதயத் துடிப்பே ஒரு கணம் நின்று விட்டது போன்று இருந்தது. மறுகணம், அவன் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் தாரை தாரையாக வழிந்தது. தனது தங்கநிறப் பேனாவை யாரோ திருடிவிட்டார்கள் என்பதை உணர்ந்தவனுக்கு, மனது வலித்தது. தன் வகுப்புத் தோழர்களிடம், "தயவு செய்து என் பேனாவை என்னிடம் திருப்பித் தந்துவிடுங்கள்", என்று கெஞ்சினான். யாரும் பேனாவை எடுத்ததாக ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.

            அந்நேரம், தமிழ் பாடவேளை என்பதால், தமிழாசிரியர் வகுப்பிற்குள் நுழைந்தார். கண்ணீரும் கம்பலையுமாக நின்று கொண்டிருந்த முரளியிடம், "என்ன நிகழ்ந்தது", என்று கேட்டார் ஆசிரியர். துக்கம் தொண்டையை அடைத்தவாறே நிகழ்ந்த அனைத்தையும் ஒன்றுவிடாமல் கூறினான், முரளி. அதைப் பொறுமையாக கேட்டறிந்த ஆசிரியர், வகுப்பு மாணவர்களிடம், "திருடுவது ஒரு தீய ஒழுக்கம் என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள்.

நன்றிக்கு வித்தாகும் நல்லொழுக்கம் தீயொழுக்கம்

என்றும் இடும்பைத் தரும்.

என்ற திருக்குறளுக்கு ஏற்ப, தீய ஒழுக்கம் எப்போதும் துன்பத்தைக் கொடுக்கும். நல்லொழுக்கம் இன்பமான நல்வாழ்க்கைக்கு காரணமாக இருக்கும். எனவே திருடுவதை இப்போதே விட்டுவிடுங்கள். பேனாவை எடுத்தவர் வகுப்பு முடிந்த பிறகு ரகசியமாக என்னிடம் கொடுத்து விடுங்கள்" என்று அறிவுரை கூறினார். அறிவுரையைக் கேட்ட முரளியின் தோழன் அருண், உடனே எழுந்து, "பேனாவை நான் தான் ஓர் ஆசையில் எடுத்துவிட்டேன். இனிமேல் இவ்வாறு செய்யமாட்டேன், என்னை மன்னித்து விடுங்கள்" என்று கெஞ்சினான். ஆசிரியரும் முரளியும் அவனை மன்னித்தனர். தன் பேனா திரும்ப கிடைத்த சந்தோஷத்தில் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டான் முரளி.

நீ செய்த ஓர் அறச்செயல் - P5/P6 Higher Tamil Composition (உயர்தமிழ் கட்டுரை)

வினா:

நீ செய்த ஓர் அறச்செயல்/நல்லசெயல் பற்றி ஒரு கட்டுரை எழுது.

கட்டுரை

                கதிரவன் மெல்ல மறைந்து கொண்டிருந்தான். துணைப்பாட வகுப்பு முடிந்து, வீட்டிற்கு நடந்து சென்று கொண்டிருந்தேன், நான். இரு சாலைகளைக் கடந்து, நடைபாதையில் நடந்து வந்து கொண்டிருந்த போது, தரையில் ஒரு பணப்பை கிடப்பதைப் பார்த்தேன். அதை கையில் எடுத்து பார்த்த போது, அதில் நிறைய பணமும், கடன் அட்டைகளும், அடையாள அட்டையும் இருந்தது. அதைப் பார்த்தவுடன், என் கண்கள் அகல விரிந்தன. 

                சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். நடைபாதையில் ஒருவரையும் காணவில்லை. பணப்பையை நாமே வைத்துக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணம் ஒரு கணம் என் மனதில் தோன்றி மறைந்தது. ஆனால் அன்றைய தினம் ஆசிரியர் வகுப்பில் கற்றுக் கொடுத்த,

"அழுக்காறு அவாவெகுளி இன்னாச்சொல் நான்கும்

இழுக்கா இயன்றது அறம்"

என்ற திருக்குறள் நினைவுக்கு வந்தது. பொறாமை, பேராசை,கோபம்,கடுஞ்சொல் ஆகிய நான்கு குற்றங்களுக்கும் இடங்கொடாமல் வாழ்வதே அறமாகும். எனவே பேராசை என்ற குற்றத்திற்கு ஆளாகமாட்டேன் என்று எனக்குள்ளே சொல்லிக்கொண்டேன். பணப்பையை நாமே வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணம் மறைந்து, அதை உரியவரிடம் சேர்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மேலோங்கியது. 

                பணப்பையை எப்படி உரியவரிடம் சேர்ப்பது என்று ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கினேன். அப்போது ஓர் எண்ணம் மின்னலெனப் பளிச்சிட்டது. அருகிலிருக்கும் காவல் நிலையத்தில் ஒப்படைத்து விடுவதே அந்த எண்ணம். காவல் நிலையத்தை நோக்கி நடந்தன என் கால்கள்.

                சற்று நேரத்தில் காவல் நிலையத்தைச் சென்றடைந்தேன். அங்கிருந்த காவல் அதிகாரியிடம் விவரத்தைச் சொல்லி பணப்பையை ஒப்படைத்தேன். காவல் அதிகாரி எனது நேர்மையைப் பாராட்டி புகழ்மாலைச் சூட்டினார். பின்னர் பணப்பையிலிருந்த அடையாள அட்டையை எடுத்து, அதன் உரிமையாளர் யார் என்பதைக் கண்டறிய முற்பட்டார். 

                அப்போது காவல்நிலையத்திற்கு ஒரு முதியவர் அரக்க பரக்க ஓடி வந்தார்.  அந்த முதியவருடைய கண்களில் நீர் திரண்டிருந்தது. வார்த்தைகள் தொண்டைக்குழியில் மாட்டுக் கொண்டு வெளிவரத் தவித்தன. அவரைப் பார்க்கவே பரிதாபமாக இருந்தது. காவல் அதிகாரி அவரிடம், "ஐயா, ஏன் இப்படி பதற்றத்துடன் காணப்படுகிறீர்கள்? என்ன நடந்தது என்று விளக்கி கூறுங்கள்" என்றார். அதைக் கேட்டு அந்த முதியவர் சற்று நிதானத்திற்கு வந்தார். அவர் காவல் அதிகாரியிடம், "ஐயா நான் வங்கியிலிருந்து பணம் எடுத்துக் கொண்டு, வீட்டிற்கு செல்லும் வழியில் என் பணப்பையைத் தொலைத்துவிட்டேன். என் பணப்பையில் ஆயிரம் வெள்ளி பணம், கடன் அட்டைகள் மற்றும் என்னுடைய அடையாள அட்டையும் இருந்தது. அதை எப்படியாவது கண்டுபிடித்து தாருங்கள்" எனறு கண்ணீர் மல்க கூறினார்.

                அதைக் கேட்ட காவல் அதிகாரி, அவருடைய அடையாள அட்டை எண்ணைக் கூறும்படி கேட்டார். முதியவர் கூறிய அடையாள அட்டை எண்ணும், நான் கண்டுபிடித்து கொடுத்த பணப்பையிலிருந்த  அடையாள அட்டை எண்ணும் ஒன்றாக இருந்ததை காவல் அதிகாரி கண்டறிந்தார். அவர் முதியவரிடம், "கவலைப்படாதீர்கள், உங்களுடைய பணப்பை இங்கு தான் இருக்கிறது. இந்த சிறுவன் தான் கண்டுபிடித்து கொடுத்தான்" என்று என்னை கை காட்டினார். அச்செய்தி அவருக்கு தேன் போல இனித்தது. அவர் ஆனந்தக் கண்ணீர் விட்டார். அவர் என்னிடம், "தம்பி, அறம் செய விரும்பு என்ற ஆத்திச்சூடிக்கேற்ப நீ அறச்செயல் செய்துள்ளாய், கடவுள் உன்னை ஆசீர்வதிப்பார்" என்று என்னை வாழ்த்தினார். அதைக் கேட்ட எனக்கு உச்சி குளிர்ந்தது. ஏதோ ஒன்றை சாதித்தது போல் ஓர் உணர்வு தோன்றியது. இனி என்றும் அற வழியில் தான் நடக்க வேண்டும் என்ற முடிவுடன் என் வீட்டை நோக்கி நடந்தேன் நான்.

பணப்பை - Wallet

கடன் அட்டை - Credit card

அடையாள அட்டை - Identity card

உரிமையாளர் - Owner

சிறுவர் தினக்கொண்டாட்டம் - p3,p4 Tamil composition

             

     காலைச் சூரியன் கிழக்கு வானில் தன் செங்கதிர்களைப் பரப்பினான். இருள் மறைந்து மெல்ல மெல்ல ஒளி பரவ ஆரம்பித்தது. "கிரீச் கிரீச்" என்ற ஆரவாரத்துடன் பறவைகள் தங்கள் கடமைகளை ஆரம்பித்தன. பறவைகளின் ஒலி கேட்டு தூக்கம் கலைந்தார் சேரனின் அப்பா. தன் காலைக்கன்டகளை முடித்துவிட்டு நாள்காட்டியை பார்த்த அவர், அன்று சிறுவர்கள் தினம் என்பதைத் தெரிந்து கொண்டார். உடனே சேரனின் அறைக்கு விரைந்தார்.

            சேரன், போர்வையை நன்றாக இழுத்துப் போர்த்திக் கொண்டு அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அதைப் பார்த்த அவர், சேரன் கண்விழிக்கும் போது இன்பஅதிர்ச்சி கொடுக்க எண்ணினார். பூனை போல் பதுங்கி, மெதுவாக அங்கிருந்து நகர்ந்தார். சேரனின் அம்மாவை எழுப்பி, சிறுவர் தினத்தைக் கொண்டாடுவதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்யச் சொன்னார். சேரனின் அம்மா மின்னல் வேகத்தில் செயல்பட ஆரம்பித்தார்.

             சேரனுக்கு மிகவும் பிடித்த கேக்கை செய்ய ஆரம்பித்தார். கேக் கலவையை தயார் செய்து மின்அடுப்பில் வைத்தார். கேக் தயாராவதற்குள் காலை உணவை தயாரித்தார். பின்னர் ஒரு அன்பளிப்புப் பையில், சில பரிசு பொருள்களும், மிட்டாய்களும் போட்டு வைத்தார். சேரனின் அப்பாவும் அம்மாவும் சேர்ந்து சாப்பாட்டு மேசையை அலங்கரித்து, அதில் கேக்கை வைத்து, அதன் அருகில் அன்பளிப்பு பையையும் வைத்தனர்.

             சேரனின் அம்மா, சேரனை அழைத்து வர அவனுடைய அறைக்குச் சென்றார். சேரன் அயர்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தான். சேரனின் அம்மா அவனை எழுப்பி சிறுவர்தின வாழ்த்துக் கூறினார். சேரன் இன்ப அதிர்ச்சி அடைந்தான். அவனை வீட்டுக்கூடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார், அம்மா. அங்கு அவன் கண்ட காட்சி அவனை இன்பவெள்ளத்தில் ஆழ்த்தியது. அவன் மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் மூழ்கினான். சேரன் தன் பெற்றோரைக் கட்டி அணைத்து முத்தமிட்டு நன்றி கூறினான். கேக் வெட்டி சிறுவர்தினத்தை ஆனந்தமாகக் கொண்டாடனான் சேரன். இந்த சிறுவர்தினக் கொண்டாட்டம் அவன் மனதில் நீங்கா இடம் பெற்றது. 

இக்கட்டுரையில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சில வார்த்தைகளுக்கான ஆங்கில வார்த்தைகள்:

நாள்காட்டி - Calender

சிறுவர் தினம் - Childrens day

போர்வை - Bedsheet

இன்பஅதிர்ச்சி - Surprise

மின்அடுப்பு - Oven

காலை உணவு - Breakfast

அன்பளிப்புப் பை - Goodie bag

வீட்டுக்கூடம் - Hall

ஏற்பாடுகள் - Arrangements

 

கால்வாய்க்கு ஒரு நடைபயணம் p3/p4 tamil compo/tamil composition

           

            "ஹை....யா இன்றைய நாள் நமக்கு மறக்கமுடியாத ஓர் இனிமையான நாளாக அமையப்போகிறது" என்று உற்சாகத்துடன் கூறினான், தேவன். "ஆமாம், ஆமாம், நானும் அப்படித்தான் நினைக்கிறேன்" என்றான் மணி. அமுதனோ, "ஆமாம் இன்றைய தினத்தை நினைத்து, எனக்கு நேற்று இரவு தூக்கமே வரவில்லை, அவ்வளவு ஆர்வமாகவும் உற்சாகமாகவும் இருந்தது" என்றான். நண்பர்கள் மூவரும் தங்கள் வீட்டின் அருகிலிருந்த கால்வாய்க்கு நடந்து சென்று கொண்டிருந்தனர். கால்வாயில் மீன்பிடிக்க தூண்டில், பாய் மற்றும் உணவுக்கூடையும் தங்களுடன் எடுத்துக் கொண்டனர்.

            கால்வாயை சென்றடைந்ததும், அங்கிருந்த புல்தரையில் பாயை விரித்து, தாங்கள் கொண்டுவந்திருந்த பொருள்களை அதில் வைத்தார்கள். கால்வாயில் நீர் சல சல வென்று ஓடிக்கொண்டிருந்தது. கால்வாயில் ஓடிய நீரும், மெல்லிய தென்றல் காற்றும் வெயில் இல்லாத காலை நேரமும் அவர்கள் மனதை கொள்ளை கொண்டது. அந்த இயற்கையின் அழகை ரசித்தவாறே மூவரும் காலை உணவை உண்டனர். தேவனுக்கு மீன் பிடிப்பது என்றால் கொள்ளைப் பிரியம். தான் கொண்டுவந்திருந்த தூண்டிலை எடுத்து கால்வாயில் மீன்பிடிக்க ஆரம்பித்தான். தேவனின் அதிர்ஷ்டம், சில நிமிடங்களிலேயே தூண்டிலில் மீன் மாட்டிக் கொண்டது. அவன் மகிழ்ச்சியில் துள்ளிக் குதித்தான். மணியும், அமுதனும் தங்களது நண்பனின் மகிழ்ச்சியில் பங்கு கொண்டனர். 

       மணியும், அமுதனும் தாங்கள் கொண்டுவந்திருந்த காகிதங்களை வைத்து காகிதப்படகுகள் செய்தனர். கால்வாயில் அதிக நீரோட்டம் இல்லாததால், மணி தைரியமாக கால்வாயில் இறங்கி, தாங்கள் செய்த காகிதப்படகுகளை மிதக்க விட்டான். காகிதப் படகுகள் நீரில் அழகாக ஆடி அசைந்து சென்றன. அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த தேவனும் சில காகிதப்படகுகளை செய்து மிதக்க விட்டான். காகிதப்படகுகள் அசைந்தாடிச் செல்வதைப் பார்த்து மூவரும் எல்லையில்லா ஆனந்தம் அடைந்தனர்.

   அலுப்பு தட்டும் வரை காகிதப்படகுகளைச் செய்துவிட்டனர் மூவரும். நண்பகல் வேளை நெருங்கியது. மூவரும் தங்களுக்கு மிகவும் பிடித்த செயல்களைச் செய்து கொண்டிருந்ததால், நேரம் போனதே அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. பசி அவர்கள் வயிற்றைக் கிள்ளியது. அப்போது தான் அவர்கள் நண்பகல் வந்ததை உணர்ந்தனர். தங்கள் பொருள்களை எடுத்துக் கொண்டு மதிய உணவு சாப்பிட வீட்டிற்குச் சென்றனர். தேவன், மணி, அமுதன் மூவரும் நினைத்தவாறே அன்றைய நாள்அவர்களுக்கு இனிமையான, மறக்கமுடியாத நாளாக அமைந்தது. 

இக்கட்டுரையில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சில வார்த்தைகளுக்கான ஆங்கில வார்த்தைகள்:

கால்வாய் - Canal

தூண்டில் - Fishing rod

காகிதப்படகுகள் - Paper boats

நீரோட்டம்  - Flow of water

நீச்சல் குளத்தில் கற்ற பாடம் - p4 tamil composition

 நீச்சல் குளத்தில் கற்ற பாடம்

ரவியும் கவினும் இணைபிரியா நண்பர்கள். சனிக்கிழமை தோறும் நீச்சல் குளத்திற்குச் சென்று நீச்சல் பயிற்சி செய்வது அவர்களுடைய வழக்கம். அன்றும் வழக்கம் போலவே நீச்சல் குளத்திற்குச் சென்று நீச்சல் பயிற்சியை ஆரம்பித்தார்கள். ரவியும் கவினும் ஏற்கெனவே நீச்சல் பயிற்சி பெற்றிருந்ததால், மிதவை உதவியின்றி நன்றாக நீந்தினார்கள்.

சிறிது நேரம் நீச்சல் பயிற்சி செய்த கவினுக்கும் ரவிக்கும் அலுப்பு தட்டியது. அதனால், அவர்கள் தாங்கள் கொண்டுவந்திருந்த தண்ணீர் துப்பாக்கியை எடுத்து தண்ணீரை பீச்சி அடித்து விளையாட ஆரம்பித்தனர். ஒருவர் மீது ஒருவர் தண்ணீரை பீச்சி அடித்தவாறே நீச்சல் குளத்தைச் சுற்றி ஓடினர். அதனால், அவர்கள் ஓடி விளையாடிய இடமெல்லாம் தண்ணீர் தரையில் கொட்டிக் கிடந்தது.

கவினும் ரவியும் போட்டி போட்டு தண்ணீர் பீச்சி அடித்து எல்லையில்லா ஆனந்தம் அடைந்தனர். தரையில் கொட்டியிருந்த தண்ணீரைப் பொருட்படுத்தாமல், தொடர்ந்து ஓடி விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர். கவினை துரத்தி ஓடிய கவின் தண்ணீரில் "சர்...ர்...ர்...ர்" ரென்று வழுக்கி "தொப்பென்று" விழுந்தான். அதைச் சற்றும் எதிர்பார்க்காத கவின், அதிர்ச்சியில் சிலை போல் நின்றான்.

வலியால் துடித்துக் கொண்டிருந்த ரவியைப் பார்த்த கவின், ஓடிச்சென்று தூக்கிவிட்டான். நல்லவேளையாக ரவிக்கு பெரிய காயம் எதுவும் ஏற்படவில்லை. ரவியை அழைத்துச் சென்று ஓர் இருக்கையில் அமர வைத்தான் கவின். ரவிக்கு குடிக்க தண்ணீர் கொடுத்து அவனை அமைதிப்படுத்தினான். நீச்சல் குளத்தின் கரையில் தண்ணீரை பீச்சி அடித்து விளையாடுவது மிகவும் ஆபத்தானது என்பதை இருவரும் உணர்ந்தனர். பின்னர் இருவரும் உடை மாற்றிவிட்டு தங்கள் வீட்டிற்குச் சென்றனர்.

இக்கட்டுரையில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சில வார்த்தைகளுக்கான ஆங்கில வார்த்தைகள்:

மிதவை - Float

தண்ணீர் துப்பாக்கி - Water gun

தண்ணீர் பீச்சி அடித்து - Splashing the water

விளையாட்டு வினையானது - p3,p4 tamil composition

"ரீரீரீ....ங்" என்று பள்ளி இடைவேளை மணி ஒலித்தது. மாணவர் கூட்டம் பள்ளி உணவகத்தை "ஈ" போல் மொய்த்தது. மாணவர்கள் தங்களுக்கு பிடித்த உணவை வாங்க, அந்தந்த கடைகளின் வரிசையில் நின்றனர். பாபு, கோழிச்சோறு கடையின் வரிசையில் நின்றுகொண்டிருந்தான். கோழிச்சோறு மற்றும் கோழி ரசம் அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தமான உணவு. வரிசையில் நிற்கும் போதே கோழிச்சோற்றின் மணம் அவன் மூக்கைத் துளைத்தது.

பாபுவின் முறை வந்ததும் உணவை வாங்கிவிட்டு, அமர்வதற்காக ஓர் இருக்கையை நோக்கி நடந்தான். பாபு உணவு வாங்கிக் கொண்டு வருவதை, சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த அகிலன் பார்த்தான். அகிலன், ஒரு குறும்புக்கார மாணவன். அவன் எப்போதும் துறு துறு என்று இருப்பதோடு ஏதாவது குறும்பைச் செய்துகொண்டிருப்பான். பாபுவிடம் ஏதாவது குறும்பு செய்து அவனை அழ வைக்கலாம் என்று நினைத்தான் அகிலன். அதனால், பாபு நடந்து வரும் வழியில் தனது காலை நீட்டி வைத்தான்.

கோழிச்சோற்றை ருசிக்கும் ஆசையில் நடந்து வந்துகொண்டிருந்த பாபு, அகிலனின் காலை கவனிக்காமல், தடுக்கி கீழே "தொப்பென்று" விழுந்தான். அவனுடைய கையிலிருந்த சோறு, ரசம் அனைத்தும் கீழே சிதறின. பாபு அதிர்ச்சியில் உறைந்தான். நடந்தவற்றை பார்த்துக் கொண்டிருந்த சக மாணவர்களும் அதிர்ச்சியில் வாயைப் பிளந்தனர். அப்போது தான் அகிலன் தன் தவற்றை உணர்ந்தான்.

சகமாணவர்கள் பாபுவைத் தூக்கி விட்டனர். அகிலன், பாபுவிடம் "நான் விளையாட்டாக செய்த செயல் வினையாக முடிந்து விட்டது. தயவு செய்து என்னை மன்னித்து விடு" என்று கெஞ்சினான். பாபுவும் அவனை மன்னித்தான். அகிலன் தான் செய்த தவறுக்கு பரிகாரமாக பாபுவுக்கு உணவு வாங்கிக் கொடுத்தான். மேலும், கீழே சிதறிய உணவை பெருக்கி, துடைத்து சுத்தம் செய்தான். "விளையாட்டு வினையாகும்" என்று அகிலன் கற்றுக் கொண்டான். இனிமேல் இவ்வாறு குறும்பு செய்யக்கூடாது என்று முடிவெடுத்தான்.

கேளிக்கைச் சந்தையில் ஓர் அனுபவம்

                

    மாலா மகிழ்ச்சிக் கடலில் நீந்திக் கொண்டிருந்தாள். கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை பலவகையான இராட்டினங்களும், மின்விளக்குகளும் தெரிந்தன. மாலா தன் பெற்றோருடன் கேளிக்கைச் சந்தை நுழைவாயிலில் நின்றுகொண்டிருந்தாள்.நுழைவாயிலுக்கு அருகிலிருந்த நுழைவுச்சீட்டு நிலையத்திலிருந்து மூன்று நுழைவுச்சீட்டுகளை வாங்கிக் கொண்டனர். நுழைவுச்சீட்டுகளை நுழைவாயிலில் காண்பித்து விட்டு கேளிக்கைச் சந்தைக்குள் நுழைந்தனர். மாலாவின் மனம் குதூகலத்தில் துள்ளிக் குதித்தது.

                அன்று விடுமுறையாதலால் கேளிக்கைச் சந்தையில் மக்கள் கூட்டம் நிரம்பி வழிந்தது. அதனால் எல்லா இராட்டினத்திற்கும் பாம்பு போன்ற நீண்ட வரிசையில் காத்திருந்த பின்பு தான் மாலாவால் இராட்டினத்தில் ஏற முடிந்தது. முதலில் உருள் வண்டி இராட்டினத்தில் ஏறினாள். பின்னர் குடை இராட்டினம், ரங்க இராட்டினம் இப்படி பல வகையான இராட்டினத்தில் ஏறி மகிழ்ந்தாள். எந்த இராட்டினத்தில் ஏறினாலும், கீழே நின்று தன்னை ரசித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த தன் பெற்றோருக்கு, கையை அசைத்து தன் குதூகலத்தை வெளிப்படுத்தினாள்.

        மாலா, இராட்டினங்களில் ஏறி விளையாடி முடித்து களைப்புடன் வந்தாள். அதனால் அவள் பெற்றோர், அங்கேயிருந்த உணவுக் கடைத்தொகுதிக்கு, அவளை அழைத்துச் சென்றனர். அங்கே, பனிக்கூழ் கடை, சோளப்பொரிக் கடை, பஞ்சுமிட்டாய்க கடை, கோழிச்சோறு கடை மற்றும் பல உணவுக்கடைகள் இருந்தன. பனிக்கூழ் வேண்டும் என்று தன் பெற்றோரிடம் கூறி வாங்கிக்கொண்டாள். பனிக்கூழை சுவைத்துக் கொண்டே திரும்பியவளுக்கு ஓர் இன்ப அதிர்ச்சி கிடைத்தது. அவளுடைய நெருங்கியத் தோழி மீனா அருகிலிருந்த சோளப்பொரி கடையில் தன் தந்தையுடன் நின்று கொண்டிருந்தாள். அவளைப் பார்த்து எல்லையில்லா இன்பம் அடைந்த மாலா, அவளிடம் பேசுவதற்காக அருகில் சென்றாள். மாலாவின் பெற்றோர், அதை கவனிக்கவில்லை. மாலா தங்களுடன் வருவதாக நினைத்து அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தனர்.

        மாலாவும் தங்கள் பெற்றோர் அங்கிருந்து சென்றதை உணரவில்லை. மாலாவும், மீனாவும் இராட்டினத்தில் ஏறிய அனுபவங்களைப் பற்றி நீண்டநேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். பின்னர், மாலா தன் தோழி மீனாவிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டு திரும்பினாள். அங்கே அவளுடைய பெற்றோரைக் காணவில்லை. அதிர்ச்சியில் அவள் மனம் படபடத்தது. அருகிலிருந்த கடைகள் ஒவ்வொன்றாக தேடினாள். அவளுடைய கண்களிலிருந்து, கண்ணீர் தாரை தாரையாக வழிந்தது. மாலா தங்களுடன் இல்லாததை உணர்ந்த அவள் பெற்றோர், அவளைத் தேடி உணவுக்கடைத் தொகுதிக்கு ஓடோடி வந்தனர். மாலா அழுது கொண்டே தங்களைத் தேடுவதைப் பார்த்த அவள் அம்மா, அவளை கட்டி அணைத்துக் கொண்டார். வேறு பல இடங்களில் தேடி விட்டு இறுதியில் அங்கே வந்த அவள் அப்பா, மாலாவும் அவள் அம்மாவும் ஒன்றாக இருப்பதைப் பார்த்து நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டார்.

இக்கட்டுரையில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சில வார்த்தைகளுக்கான ஆங்கில வார்த்தைகள்:

கேளிக்கைச் சந்தை - Funfair

நுழைவாயில் - Entrance

நுழைவுச்சீட்டு நிலையம் - Entrance ticket counter

நுழைவுச்சீட்டு - Entrance ticket

உருள் வண்டி இராட்டினம் - Roller coaster

குடை இராட்டினம்/ ரங்க இராட்டினம் - Merry go round

பனிக்கூழ் - Ice cream

சோளப்பொரி - Popcorn

பஞ்சுமிட்டாய் - Cotton candy

கோழிச்சோறு - Chicken rice